Na het grote live avontuur op de Meerpaaldagen vorig weekend is ons tweede evenement een feit. Helaas niet zo uitgebreid als wat we op de Meerpaaldagen mochten doen, maar toch. Lowlands heette ons welkom. Met twee persbandjes, één non-frontstage* fotopas en een parkeerkaart gingen we op naar het feestje van het jaar in onze eigen Drontense achtertuin.

*non-frontstage betekend niet fotograferen bij de concerten of op de camping

De reporters die we op pad stuurde waren al doorgewinterde Lowlanders en wisten wat hen te wachten stond. Een paar uur file, nog meer uren in de wachtrij en alle meegenomen spullen over “de brug” heen slepen. Maar nee, pers zijn bleek vele voordelen te hebben. Geen file, dichtbij parkeren en slechts twee wachtende voor u.

Als echte Lowlanders werd er natuurlijk wel gekampeerd, op camping 3 wel te verstaan. Op donderdag rond de klok van 15:00 uur was deze al aardig gevuld, maar natuurlijk vonden  onze razende reporters een gaatje. Volgens de buren konden ze daar wel staan, er kwamen alleen nog wel een stuk of 20 tenten bij. En inderdaad later die avond stond de voortent van de overburen bijna in de eigen voortent. Maarja ook dat is Lowlands!

Omdat op donderdag het evenemententerrein nog gesloten is wordt er zelf gezorgd voor vermaak. De bezoekers steken massaal de barbecue aan en drinken alvast een biertje op een weekend wat weer geweldig gaat worden. Bekenden worden opgezocht via ‘Waar sta jij?’ sms’jes en er wordt kennis gemaakt met de buren. De één is de pomp vergeten maar gelukkig heeft een ander deze wel even te leen. Onze verslaggevers maakten al snel vrienden door wat barbecue vlees door te geven aan de buren, hierdoor werden zij per direct omgedoopt tot de meest relaxte buren ooit! Een zeer gemoedelijke sfeer dus.

Na het grote live avontuur op de Meerpaaldagen vorig weekend is ons tweede evenement een feit. Helaas niet zo uitgebreid als wat we op de Meerpaaldagen mochten doen, maar toch. Lowlands heette ons welkom. Met twee persbandjes, één non-frontstage* fotopas en een parkeerkaart gingen we op naar het feestje van het jaar in onze eigen Drontense achtertuin.

*non-frontstage betekend niet fotograferen bij de concerten of op de camping

Voordat men weg kon zakken in een diepe slaap werd er getrakteerd op een badhuis concert. Hierbij werd ritmisch op de muren van het badhuis geslagen. De slaap liet dus ook nog even op zich wachten.

’s Ochtends werden de reporters zoals het hoort heerlijk uit de tent gebrand door de zon. Voordeel is wel dat je er in ieder geval op tijd uit gaat. Op naar het badhuis dan maar voor wat opfrissing. Al snel blijkt als je wilt douchen had je dat eerder moeten doen, er staat een gigantische rij. Dan maar even een kraan zoeken zodat in ieder geval de tandjes kunnen worden gewassen. Kranen zijn er gelukkig meer dan voldoende.

Na een heerlijk roerei ontbijt en het lezen van de Daily Paradise, de Lowlands krant, gaan de verslaggevers op naar het terrein. Met een Press-bandje mag je alleen via de fast-lane, en och dat vinden ze erg. De zon schijnt al fel dus ze zijn blij niet een uur tussen de zwetende massa te hoeven vertoeven voordat ze het terrein op kunnen. Dan op naar de perstent, daar moet de fotopas opgehaald. Het is een soort houten Amerikaanse schuur waar ze vriendelijk worden verwelkomd door twee dames in mantelpakjes. Binnen kan er worden gezeten en is er wifi beschikbaar. Alsof Lowlands vaker te maken heeft met pers. Dit gemak was niet verwacht en er wordt besloten dat volgende keer een laptop handig was geweest.

Genietend van een tapbiertje uit een glas, en versgemaakte bonbons aangeboden door de patersier, wordt er een plan gemaakt en de razende reporters gaan op weg. Het is een vol programma dus er moesten veel keuzes worden gemaakt.

Op weg naar de Alpha, de grootste tent op Lowlands, wordt het terrein verkend. En eenmaal bij de grote tent wordt het voorvak in gedoken voor Go Back Too The Zoo. Een poprockband uit ons eigen koude kikkerlandje. Eentje waar we trots op kunnen zijn en een waardige opener voor de Alpha. Later die dag in de Alpha traden ook nog Ed Sheeran, Bloc Party en als afsluiter The Black Keys op. The Black Keys is Amerikaans bluesrock-duo die in Nederland nog niet veel bekendheid kent. Het bekendste nummer van hen is Lonely Boy, dit nummer is onder andere veel op 3FM gedraaid.

’s Middags zijn onze verslaggevers ook veel bij de Grolsch, de op één na grootste tent, geweest. Hier kon je heerlijk naast de tent zitten en Ben Howard nog goed horen. Dit is een Britse singer-songwriter die momenteel in de hitlijsten staat met het nummer Keep your head up.

Naast de Grolsch bevond zich B’Lowlands. Dit is een interactieve glasblazerij met de beste glasblazers van het Nationaal Glasmuseum en de laaiende ovens van Vrij Glas. Er waren diverse activiteiten waaronder Blow Your Brains Out! Hierbij kon je een ontwerp op papier maken die de glasblazers echt gingen maken. Één van onze reporters heeft een glazen microfoon laten maken, Cool!  Deze mag hij na de tentoonstelling zelf houden.

Tussen de optredens door werd er op het festivalterrein veel gespot. Zo was ook het Llowlab weer van de partij. Llowlab was er dit keer al voor de derde keer en brengt een leuke leerzame beleving naar Lowlands. Het Llowlab bevind zich op een drijvend platform in Lake Lowlands,  hier kunnen bezoekers een blik in de nabije toekomst van duurzame wetenschap werpen. Er was onder andere een bad dat verwarmt werd door zonnepanelen en een nieuwe manier van het opladen van je mobiel.

Verder was er ook de Nedap’s Marvelous Match Making Machine. Hier konden single Lowlanders op zoek naar Lowlandsliefde. Er was een match making wall waar foto’s met oproep op werden geplaatst. Maar nog leuker, vooral voor omstanders, was het karaokepodium. Hier kon worden gezongen met misschien wel de liefde van je leven. De computer berekende aan de hand van moeilijke formules of de twee Lowlanders wel bij elkaar pasten.

Na een warme dag waarop iedereen aardig was verkleurd, zowel van het zand als door de zon, kon er nog lang na gefeest worden bij de DJ’s in de diverse tenten.

Na het grote live avontuur op de Meerpaaldagen vorig weekend is ons tweede evenement een feit. Helaas niet zo uitgebreid als wat we op de Meerpaaldagen mochten doen, maar toch. Lowlands heette ons welkom. Met twee persbandjes, één non-frontstage* fotopas en een parkeerkaart gingen we op naar het feestje van het jaar in onze eigen Drontense achtertuin.

*non-frontstage betekend niet fotograferen bij de concerten of op de camping

Na toch al twee dagen op pad te zijn kiezen onze verslaggevers ervoor om op tijd naar het festivalterrein te gaan maar even rustig wakker te worden in een bouwwerk dat lijkt op een gigantisch mikado spel. Het is een shelter, zit en hangplek, gemaakt door Belgische kunstenaars van de BamBoeBus.

Zodra ze een beetje wakker zijn wordt er alvast verhuisd naar de Bravo, dat is weer een andere grote tent. Om 11:00 uur gaat daar namelijk gedanst worden en wel met Conny Janssen. Zij is een bekende choreografe en ging samen met een live band en twee dansers de Lowlanders eens  wakker laten dansen. Voor dat er goed en wel begonnen kon worden werd zij toegezongen door een volle Bravo. Conny bleek namelijk jarig te zijn. Ze was hierdoor even van haar apres pos maar ging weer snel verder met haar workshop. De hele tent danste mee, en dat zag er erg leuk en gezellig uit.

Hierna op naar de Alpha waar Eric Corton de popquiz presenteerde. Een quiz waar 10 Lowlands kaarten voor 2013 mee gewonnen konden worden, de opkomst was dan ook groot. Er werden formulieren met potloden uitgedeeld waarop iedereen de antwoorden kon invullen. De vragen bestonden uit fragmenten waar bijvoorbeeld de eerste letter van een artiest of titel van het nummer ingevuld moest worden. De letters correspondeerde hierop weer met een cijfer waaruit uiteindelijk een telefoonnummer moest komen. De eerste die zijn of haar naam hier naartoe sms’te had gewonnen.

Vanuit de Popquiz werd er een sprintje getrokken naar de Grolsch. Onderweg bij de Bravo nog even een paar tonen alt-J meegpakt want dat was aan iemand beloofd. Klonk goed hoor Sharon!  Maar toen toch echt nog even een stukje spinvis luisteren. En onze verslaggevers waren niet de enige, de tent was meer dan vol. Niet iets wat je verwacht bij een eenmansband met opzienbarende, en vaak verwarrende, teksten.

Na bijna weg te smelten met het warme weer was het tijd voor iets wat niet in het programmaboekje stond maar de oplettende duizende facebookers wel in hun Lowlandsagenda hadden gezet. Het watergevecht! Het zou om 16:00 uur beginnen maar was een half uur daarvoor al in volle gang. Op het terrein bij de Charlie, een kleine tent in de buurt van de Alpha, zou het gaan gebeuren. Maar vanaf de toiletten nog voor de Alpha tot de Charlie stond het helemaal vol met tot de tanden toe bewapende Lowlanders. Waterpistolen, waterballonnen en zelfs met water gevulde vuilniszakken. Niks was te gek en het was heerlijk verfrissend. Één van de reporters hebben we het slagveld opgestuurd met een waterdichte camera maar ook de tweede vond het niet erg even een nat shirt te halen.

Aangezien iedereen toch bij de Alpha in de buurt was, kon er worden opgedroogd in het gras, aan beide kanten van de Alpha tent zitten twee grote heuvels, onder het genot van de Two Door Cinema Club. Two Door Cinema Club is een electropop-indierockband uit de Noord-Ierse plaatsen Bangor en Donaghadee.

Natuurlijk was er daarna de moeilijke keuze van het avondeten. Er is namelijk veel keuze op het terrein en je hebt met warm weer nu eenmaal niet zo’n trek. Maar een verse steenovenpizza was de oplossing. Hierna was er weer voldoende kracht op gedaan voor Triggerfinger.

Het bleek dat de Alpha heel goed is met warmte binnen houden waardoor iedereen zweette als een otter. Maar dan mocht de pret niet drukken, want één van je favoriete bands zien vanuit het voorvak is en voorrecht waar je alles voor over hebt. Triggerfinger is een melodieuze hardrockband uit België. Sinds hun cover van I Follow Rivers is hun naamsbekendheid in Nederland hard omhoog gegaan. Zij coverde dit nummer namelijk met het gebruik van servies en een mes. Ook tijdens het live optreden hadden zij dit meegenomen wat wel heel tof was om live te zien. Maar er was nog een verassing! Eerder in de set zat een gastoptreden van De Jeugd van Tegenwoordig.  Zij rockte mee met hun eigen track ‘Sexy Beesten’. Hoogtepunt was hoe Ruben Block het refrein ‘We zijn zo sexy bezig , kijk ons sexy wezen, ’t is te veel voor jou, sexy beesten’ zong. Met zijn 41 lentes jong was hij zeker sexy bezig, menig vrouwelijk bezoeker kreeg het er zowaar nog warmer van.

Naast alle muzikale optredens biedt Lowlands ook stukjes cultuur, theater en cabaret. In de Juliet is dit grootschalig te bewonderen maar in een verborgen hoekje is daar ook de Mike. Een kleine tent met ruimte voor een man of 50. Hier werden we positief verrast door Dara Faizi. Dara is een Nederlandse cabaretier afkomstig uit Afghanistan. Hij heeft een gezonde dosis zelfspot en verteld op een uitdagende en confronterende manier over zijn komst naar Nederland maar ook over onze samenleving.

Als je van de Mike naar de Lima loopt vertoef je in een bijzonder gebied. Onze reporters kwamen tegen Shorem Haarsnijder en barbier, een kapper die enkel jaren 50 kapsels knipte. Een grand café van met zeer klein formaat. De Giving Is All We Have Shop, hier konden Lowlanders geven wat zij wilden, bijvoorbeeld 100 knuffels of €10,-. Het team van de winkel ging dit dan aan een nietsvermoedende Lowlanders op het terrein geven. Ook was er een postkantoor waar je geweldig foute Lowlands kaarten kon sturen om bijvoorbeeld je ouders te vertellen hoe een ‘mieterse’ tijd je had. Het postkantoor was dan ook helemaal gestyled als jaren terug. Inclusief oranje/bruin behang en medewerkers met bretels en kleppen die overdreven vriendelijk waren. Een hele ervaring dus.

Eenmaal bij de Lima aangekomen kon alle warmte van je af gedanst worden bij de mengelmoes van ska, reggae, punk , latin en Afrikaanse gitaarklanken van Krema Kawa. Want ja, de avond zorgde eindelijk voor wat verkoeling.

Aangezien de heupen nu al goed los zaten werd er naar de India, nog één van de grote tenten, afgereisd. Hier was het tijd voor Superstijl. Hier draaide een DJ telkens een kwartier lang een bepaalde stijl. De muziekstijl werd gekozen door de bezoekers. Er ware telkens drie keuzes die doormiddel van stemknoppen in de zaal gekozen konden worden. Op een groot scherm was te zien hoe de stemming verliep en voor de DJ stond een grote aftelklok.

Na het grote live avontuur op de Meerpaaldagen vorig weekend is ons tweede evenement een feit. Helaas niet zo uitgebreid als wat we op de Meerpaaldagen mochten doen, maar toch. Lowlands heette ons welkom. Met twee persbandjes, één non-frontstage* fotopas en een parkeerkaart gingen we op naar het feestje van het jaar in onze eigen Drontense achtertuin.

*non-frontstage betekend niet fotograferen bij de concerten of op de camping

Vandaag begonnen onze verslaggevers met een stukje klassiek naar de mensen toe. Het NJO Symfonieorkest trad namelijk op met de orkestsuite ‘Romeo En Julia’ van Prokofjev. Zowel het orkest als het publiek verbaasde elkaar bij deze bijzondere setting.

Hierna weer op naar de Lima waar Splendid  met zijn zonnige deuntjes optrad. De Haagse formatie maakt popmuziek met een rocksteady vleugje reggae, soul en rock. Zij deden het weer eer aan met nummers als ‘Again’, en het nog minder bekende‘The Beach’. De tent stond meer dan vol en op het Lima terrein zag je iedereen mee genieten.

Als je hierna langs de Grolsch liep hoorde bij Enter Shikari dat Lowlanders vooral de frustratie over het warme weer van zich af konden grunten en headbangen. Dit was onze verslaggevers net iets te veel in deze hitte. Iets te veel was ook het afbreken van de tent. Deze onvermijdelijke gebeurtenis kon niet langer uitgesteld, want morgen moest weer gewerkt worden.

Na deze zware taak was het tijd voor iets rustigs. Naast de Grolsch hadden we het uitkijkpunt al een paar dagen gezien maar nog niet bezocht. Want tja een beetje windmolens kijken kan je iedere dag als je zelf in de polder woont. Op dit uitzichtpunt konden de Lowlanders zich goed bewust worden van waar ze zich nu bevonden, de polder. Er was een mooi uitzicht op de akkers van de lokale boeren en rijen windmolens in de verte. Je kon mensen al horen wegdromen, hoe zou het zijn om in dit mooie landschap te wonen. Wij als Drontenaren weten natuurlijk heel goed hoe fijn dit inderdaad is. ’s Avonds was er in dit uitzichtpunt ook nog eens een zwevend kamvuur.

Door het mooie uitzicht waren we te laat bij de Recensie Koning in de Titty Twister. Dus 0 sterren voor ons. Als troost wilde we dan het boek wel kopen en laten signeren, maar de boeken bleken helaas al binnen 10 seconden op. Ook 0 sterren voor jullie Recensie Koning.

Toen net als e rest van Lowlands op naar de Alpha voor de Foo Fighters. Foo Fighters is een Amerikaanse rockband, opgericht door multi-instrumentalist Dave Grohl, bekend als voormalig drummer van Nirvana. Deze brachten een optreden van maarliefst 2,5 uur. Heel tof om een keer gezien te hebben, maar na 1,5 uur namen we toch afscheid. In de Grolsch speelde tegelijk namelijk ook The XX en die wilde onze verslaggevers ook nog even zien. The xx is een indieband uit het zuidwesten van Londen met mysterieuse liedjes. De mannelijke en vrouwelijke zangstemmen zorgen voor een heel rustig maar ook dansbaar surrealistische sound. De lichtshow sloot hier met het gebruik van weinig en bijna enkel knipperende verlichting naadloos op aan.

Tijdens het optreden kon er bij de buren, de glasblazerij B’lowlands, gekeken worden naar een show van de glasblazers. Het heette gloeiende glas in het donker was als magie. Enorm bijzonder om te zien.

Toen moest er wat tijd gedood worden, want het wachten was op Kees van Hondt. Op de markt was gelukkig genoeg te zien en kwamen onze verslaggevers Rudy Mackay , onder andere radio DJ, tegen. Hij adviseerde René van Meurs in de Mike. Met zijn oranje haar en bleke huid in combinatie met het weer, was het ijs snel gebroken met wat zelfspot. Maar ook serieuze zaken als verschrikkelijke hipsters op dit geweldige festival werden aangesneden en zorgde voor verbroedering onder het publiek. Ook René ging zo naar Kees van Hondt en wees het publiek op de nog onaangeroerde plant naast het podium.

Want ja, hoe leg je dit nu uit. Het publiek van Kees van Hondt dient namelijk Keeswaardig te zijn en wat dat is, is niet in een paar zinnen uit te leggen. Hoe het eruit ziet is misschien iets makkelijker te beschrijven. Al een paar uur voor een Kees van Hondt optreden zie je dat alle losstaande planten worden gestript van hun takken (vandaar de verwijzing van René). Sommige niets vermoedende bosjes moeten het vaak ook ontgelden. Waarom? Tja omdat keeswaardig publiek nu eenmaal host met een boel takken in de handen, deze zie je dan ook gezellig boven het publiek uit steken. Is dat het? Nee, naarmate het feest vordert gaat alles over het publiek heen. Mensen op opblaasbeesten, picknicktafels en meer. Een gezellig raar feestje op vage polkadeuntjes dus, waar de beveiliging hun handen aan vol heeft. Want zij willen niet dat 10 meter lange houten tafels het feestgedruis in gesleept worden. Wel leuk om het spel tussen de beveiliging en het publiek te zien, want stiekem vinden die beveiligers het ook allemaal wel grappig om te zien.

Binnenkort is hier het verslag van lowlands te vinden.