Waterfront – Watersnood

Met een oogje op het weer denk ik aan waar ik nu ben. En ik bedenk me goed dat het hier minstens twee weter onder waterniveau is. Heel Flevoland is geen eiland dat zoals gebruikelijk zich boven waterniveau bevind. Het meer een dijk om een gat in het water. Hoe zou het hier gaan bij een storm? Verassend goed bleek na de zomerstorm van vorige maand. Waterschap Zuiderzeeland is tevreden en onze dijken blijken in uitstekende conditie te zijn. Maar hoe is Flevoland dan eigenlijk beschermd tegen het water?

Natuurlijk zijn er de dijken. Deze zijn overal te zien. Hier vanuit Dronten herken ik haar vaak aan de rij bomen in de verte. Vanaf buiten de provincie zijn het de windmolens langs de dijken die laten zien waar ik ben. Maar dijken zijn niet genoeg en ook niet waterdicht. Door de dijken heen komt soms water, kwel. Regen is ook voldoende aanwezig en voor al dat water is juist weer het omgekeerde van een dijk nodig. De kanalen en tochten van de gemeente en provincie zijn niet alleen maar voor recreatievaart. Ooit waren ze ook bedoelt voor vrachtschepen om bouwmaterialen te vervoeren binnen de provincie. Dit is ook zo voor de havens. Maar de hoofdfunctie van elk en ieder slootje en kanaal dat je zal zien hier is waterbeheer. Bij droogte kan met vanaf de sluizen de gemeente weer vol laten lopen en bij overvloed aan water zijn er vier gemalen die de hele provincie voorzien. Dronten heeft van deze vier gemalen twee binnen haar gemeentegrenzen. Richting Harderwijk is er gemaal Lovink, een rijksmonument. In Ketelhaven is er gemaal Colijn. In Lelystad is er gemaal Wortman en in Almere gemaal De Blocq Van Kuffeler, een van de grootste ter wereld. Samen houden ze de polder droog.

Een andere slimmigheid is de Knardijk. Deze dijk bevind zich tussen Lelystad en Harderwijk en splijt de Flevopolder in twee bassins. Mocht het ooit komen tot een dijk doorbraak dan kan nooit de gehele polder onderlopen. Maar de Flevopolder loopt sowieso minder risico op stormschade door de veel eerdere aanleg van de Afsluitdijk, die alle gebieden grenzend aan de vroegere Zuiderzee beschermde tegen zeestormen. Ook is er nog de Houtribdijk tussen Lelystad en Enkhuizen die de watermassa’s nog kleiner maakt. Deze dijk was trouwens eigenlijk bedoelt als eerste dijk voor de polder Markerwaard, welke nooit zal worden aangelegd. Veel van de sluizen en gemalen zijn onderhand geautomatiseerd en op afstand bedienbaar. Mede dankzij goed onderhoud van Waterschap Zuiderzeeland is de polder dan ook veilig tegen het water, en kunnen we hier vooral rustig vergeten dat we onder de zee leven.