Waterfront – Waterloopbos

Na een lange stilte aan het Waterfront bleven we bij het Ijsseloog, even voorbij de kust van Ketelhaven. M’n vingers jeukten. Ik hield mezelf slechts tegen door de grens te stellen bij Gemeente Dronten. Maar wat leuk is aan deze omgeving is simpelweg soms ook wat er wel niet in de buurt te vinden is. Niet enkel in de gemeente zelf, maar ook erbuiten. En even buiten deze gemeente, even voorbij Ketelhaven en het Ijsseloog is een bijzonder bos. Natuurlijk zijn er de bomen. Erg veel ervan! Maar ook opvallend veel bijzondere structuren. Laat mij u meenemen naar het ‘Waterloopbos’.

Rijdend in de auto richting kampen maakt men een afslag richting Marknesse. Door Ens en dan naar Kraggenburg. In de buurt zijn schepen en bijzondere gebouwen. De weg voert je langs een terrein voor zweefvliegtuigen. Aangekomen in het bos zelf is het als alle anderen. Ware het niet dat er bij het bezoekerscentrum een bijzondere machine staat. Een golfslag machine. Maar waarom?

We lopen linksaf het bos in en zien een beekje omringd door bomen. Met een metalen staaf gedragen door pijpen. En in het beekje zitten muren. Verderop zijn er kleine bakstenen sluisjes en keringen. Er lopen bovendien opvallend veel kanalen door dit bos. Kanalen die afvoeren of toeleveren naar de sluisjes. Langs paden zien we de mooiste paddestoelen en komen we terecht op een lange vlonder in het water. En in dit kleine meer ligt een stellage te verroesten die het meest doet denken aan de sproei inrichting voor een trekker. Aan de andere kant staan een tiental golfslag machines in hun vergane glorie.

Even verderop komen we uit op een gebied dat niet eens een plas is of droge grond maar allebei. Een ruïne doorkrast met miniatuur kanaaltjes, gebroken sluisjes en verzakte muren. In het midden ervan kapot beton en verraderlijke grond die op water lijkt te drijven. Ruines van een immens laboratorium. Ooit huisveste dit bos het Waterloopkundig Laboratorium ‘De Voorst’ wat toebehoorde aan de Universiteit van Delft. Vanaf 1954 tot 1996 is het gebied in gebruik geweest als het Waterloopkundig Laboratorium. Sindsdien is het terrein verlaten en verwaarloosd geweest tot het in beheer kwam van Natuurmonumenten in 2002. Sindsdien is er veel werk verricht om aantrekkelijke wandelroutes te maken en overwoekerde modellen weer (deels) zichtbaar te maken.

En dat is dan ook het mooie van het ‘Waterloopbos’. Het is als een soort Madurodam vol modellen van havens van over de hele wereld. Enkel dan ernstig in verval en deels overgroeid door de natuur. Dit maakt het een spannend bos waar van alles te ontdekken is. Mede dankzij de vochtige aard van het bos wemelt het er van de paddestoelen in deze tijd van het jaar. Dus trek je laarzen eens aan en waag het er eens op in dit absoluut unieke bos!

Benieuwd naar meer informatie rondom het Waterloopbos? Klik dan hier voor de site van Natuurmonumenten. Een andere prachtige website vol kennis en verhalen rondom het bos door voormalig werknemer Abe Hoekstra vind u hier.